رژیم

 
            باید بپذیریم که چپ ایران از نظر تبلیغات سیاسی از راست ایران بسیار جلوتر است. در واقع آنقدر از یک سو در تبلیغات مثبت و بزرگنمایی دیدگاه ‌ ها و برنامه ‌ های سیاسی اجتماعی و نیز گذشته و کارنامه خود و از سوی دیگر تبلیغات منفی درباره اندیشه ‌ ها و برنامه ‌ ها و کارکرد دیگران و بویژه نیروهای پارلمانتاریست و مشروطه پادشاهی کار کرده ‌ اند و می ‌ کنند و مبالغه می ‌ ورزند که نمونه کامل از کاه کوهی ساختن و یک کلاغ چهل کلاغ را جلوی چشم می ‌ آورد.
 
   طبعا روش ‌ های عوامفریبانه چپ، الگوی ما نیست و نمی ‌ تواند باشد. اما این کمبود را باید بپذیریم که اگر دیگران گندم نمای جو فروش هستند، ما دیگر از بی ‌ توجهی یا فروتنی گوهرفروش خزف نما نباشیم.
 
            یکی از جنبه ‌ های تبلیغاتی نیروهای چپ بزرگداشت کسانی است که از آن طیف در راه رسیدن به هدف ‌ های سیاسی خود ـ که الزاما در راه حفظ منافع ملی ایران نبوده است ـ جان داده ‌ اند. این گروه ‌ ها هیچ مناسبتی را برای یادآوری آن حوادث و پرداختن به کشته شدگان سازمانی و خط فکری خود از یاد نمی ‌ برند و می ‌ کوشند تا از آن کسان برای خود و جامعه قدیسینی بتراشند و سرمایه ‌ ای سیاسی برای آینده خود بیندوزند.
 
   در امر مبارزه طولانی با رژیم جمهوری اسلامی و برای ساختن آینده ‌ ای بهتر، نیروهای میهن پرست و ترقی ‌ خواه و خواستار مشروطه پادشاهی در ایران از آغاز انقلاب تاکنون شماری از بهترین فرزندان خود را از دست داده ‌ اند که صرفنظر از وابستگی سازمانی و یا اختلاف نظر در روش ‌ های مبارزه باید یاد و نامش را همواره گرامی بداریم.
 
            در آغاز انقلاب اسلامی حزب توده و سازمان ‌ های مجاهدین خلق و چریک ‌ های فدایی خلق و کسانی چون علی اصغر حاج سیدجوادی از آیت ‌ الله خمینی و دادگاه ‌ های انقلاب اسلامی خواستار ریختن خون بیشتر برای چرخاندن تندتر آسیاب انقلاب اسلامی بودند که نتیجه ‌ اش را به صورت اعدام ‌ های بی وقفه دولتمردان و مدیران، افسران و حتا سربازان وظیفه شاهد بودیم.
 
            قیام ۱۸ تیر موسوم به نوژه توسط شجاع ‌ ترین افراد نیروی هوایی ارتش ایران که توسط گروه ‌ های سیاسی نامبرده و با خیانت افراد رسوخی آنها لو رفت، موجی بزرگ از تیرباران خلبانان و درجه ‌ داران و کادر فنی و حتا کارمندان نیروی هوایی را بدنبال آورد. امری که زیان آنرا کوتاه زمانی بعد و پس از حمله ارتش عراق به کشورمان بصورت کمبود خلبان و کادر پروازی شایسته و نفرات کارآزموده تا مغز استخوان خود احساس کردیم. کمبودی حیاتی که باعث ناتوانی ارتش ایران و در نتیجه سبب پیشروی سریع ارتش عراق و تسخیر بیش از صدهزار کیلومتر مربع از کشور عزیزمان گردید.
 
            رژیم جمهوری اسلامی همزمان با سرکوب نیروهای مخالف در داخل کشور، توسط تروریست ‌ های اعزامی و خودفروخته به جان میهن ‌ پرستان ایرانی در آمریکا و اروپا افتاد و با این اندیشه بیهوده که با کشتار آنان جبهه مقاومت را خالی خواهد ساخت، کارنامه سیاه آدمکشی ‌ های خود را درازتر نمود. از لیست دراز عاشقان و جانباختگان راه میهن می ‌ توان از زنده یادانی چون طباطبایی، شاپور بختیار، سروش کتیبه، سیروس الهی، عبدالرحمان برومند، شهریار شفیق، ارتشبد اویسی، سرهنگ عطالله بای احمدی، فریدون فرخزاد و کورش مظلومان نام برد که هریک به گونه ‌ ای قربانی ترور دولت اسلامی شدند.
 
   نیز اشاره ‌ ای کنیم به قتل عبدالرحمان قاسملو، و کشتار چهار تن از مخالفین رژیم منجمله صادق شرفکندی و نوری دهکردی در رستوران میکونوس در برلین که رسوایی و محکومیت جهانی برای آخوندهای حاکم در تهران را به بار آورد.
 
   رژیم اسلامی البته همکاران و یاوران پیشین خود را نیز بی ‌ نصیب نگذاشت و با قتل کاظم رجوی و تنی چند از مجاهدین سبعیت خود را بار دیگر به نمایش درآورد.
 
   همانگونه که در آغاز متن آورده شد یکی از وظایف ما مخالفان رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی زنده نگه داشتن نام کسانی است که در مبارزه با آن رژیم و در راه رهایی ایران و ساختن آینده ‌ ای آزاد و بهتر برای ایران و ایرانی جان از دست داده ‌ اند. امری که متاسفانه در آن تا بحال کوتاهی نموده ‌ ایم